به گزارش خبرنگار سراج24، یکی از شاخصه‌های مهم قاجارها و پهلوی‌ها را ترس از غرب باید دانست. فرقی نمی‌کند دوره‌ای انگلیس‌ها، دوره‌ای روس‌ها و دوره‌ای آمریکایی‌ها. این ترس و ذلت در مقابل غربی‌ها به گونه ای بوده است که از ترس روس ها خاک کشور را بذل و بخشش می کردند و از ترس انگلیسی‌ها نفت را.
در دوره ی ناصرالدین شاه قاجار که تورهای سیاحتی اروپایش و مسحور تمدن غرب شدنش در گوشه کنار تاریخ ثبت شده است امتیاز کشت و فروش توتون و تنباکو کشور به مدت 50 سال به یک کمپانی انگلیسی واگذار شد. شاه قاجار و انگلیسی‌ها هیچ وقت فکر نمی کردند که فتوای یک خطی میرزای شیرازی چنین قدرتی داشته باشد که فرمان شاه را اینچنین به چالش بکشد. میرازی شیرازی اینچنین نوشت"الیوم استعمال توتون و تنباکو بای نحو کان در حکم محاربه با امام زمان عجل الله تعالی فرجه است". گفته‌اند به محض صدور فتوا آنچنان ولوله ای در شهرها و خانه‌ها افتاد که حتی دربار نیز از آن بی نصیب نماند. انیس الدوله همسر ناصرالدین شاه کسی است که قلیان ناصرالدین شاه را شکست؛ این ملکه‌ی شجاع در جواب اعتراض شاه؛ که به دستور چه کسی تنباکو و توتون حرام شده است، گفت: "همان که مرا به تو حلال نموده است.
فتوای میرزای شیرازی را می‌توان فتوایی سیاسی-اقتصادی نامید. فتوایی که هدفش جلوگیری از خدشه در استقلال اقتصادی کشور و وابسته شدن به اجنبی بود. هنگامی که استقلال اقتصادی کشور شکسته شود، به شکلهای مختلف، کشور وابسته به خارج از مرزهای خود شود، خصوصا به کشورهایی که در خصومت به ایران و برده‌کشی از ملت‌های مختلف دنیا شهره هستند، استقلال سیاسی، فرهنگی و اجتماعی نیز متزلزل می شود. لذاست که این فتوا را باید اعلام جهاد یک مرجع دینی دانست، آن هم جهاد در عرصه اقتصادی.
فرمایشات رهبر معظم انقلاب اسلامی در طول چند سال اخیر خصوصا در سالهای 94 و 95 که چندین بار راه نجات کشور را اقتصاد مقاومتی عنوان کردند از جنس فتوای تحریم تنباکوست. زمانی که حکم میرزای شیرازی صادر شد حتی همسر شاه منتظر صدور ابلاغیه ودستورالعمل نشد تا سازوکار اجرایی تحریم تنباکو چیده شود، بلکه قلیان شاه را شکست و به فرمان مرجعیت عمل کرد؛ ولی امروز شاهدیم علی رغم آنکه رهبر انقلاب استفاده از کالای خارجی را در اداره های دولتی حرام شرعی اعلام کرده اند و ورود کالاهای خارجی دارای مشابه خارجی را ممنوع اعلام نموده اند، بعضی از مسئولین در عمل به این خواسته رهبری انقلاب مرددند!
تولید از سوی رهبر انقلاب امری مقدس دانسته شده است. البته که این مقدس شمردن از سوی اسلام در مقام کار و کارگر ذکر شده است. هر چه کار و تلاش برای امرار معاش خانواده ارزشمند دانسته شده است؛ تنبلی و کسالت و بیکاری و بی‌عاری زشت و مذموم شمرده شده است. ولی این تقدس جنبه‌ی دیگری هم دارد. آنچه گفته شد در جنبه‌ی اقتصاد خرد بود ولی وقتی از نگاه اقتصاد کلان نگریسته شود تولید می تواند مقوم نظام اسلامی باشد و استقلال کشور را تضمین کند. اگر نظام اسلامی نتواند نیازهای اولیه و ضروری کشور را در داخل تولید کند، برای تامین آنها چاره‌ای جز واردات نخواهد داشت. در اصول اقتصادی و بازرگانی گفته می‌شود در معاملات اقتصادی و خرید و فروشها نباید به یک خریدار اختصاصی و یا یک فروشنده اختصاصی وابسته شد که اگر تک منبع شدیم چه در خرید محصولات و چه در فروش، ریسک معامله بسیار بالا می‌رود و اوست که قیمت را تعیین می کند و حجم معامله را.
حال اگر ما قرار باشد برای هزینه های جاری کشور نفت بفروشیم و در گندم، بنزین و ... وابسته باشیم اوضاعمان می شود آنچه اکنون هست. چون اصلی ترین منبع درآمدی کشور نفت است وقتی تحریم نفتی می‌شویم اقتصاد کشور دچار چالش می‌شود وقتی در گندم به خودکفایی نرسیم برای تامین نیاز کشور باید به هر قیمتی و هر شرایطی با فروشنده خارجی کنار بیاییم. یک یک اقلام وارداتی را باید از این منظر نگریست. آنچه که ضرور است اگر هم اکنون در کشور تولید می‌کنیم و یا توان تولیدش را داریم باید تقویت کنیم و آنچه را که هم نداریم با رجوع به فکر ایرانی و کار ایرانی با برنامه ریزی به سراغش برویم. آیا نمی شود به روزی برسیم اقتصاد غیرنفتی داشته باشیم؟ اگر چنین عمل کنیم آنگاه ایران است که با ابزار نفت در تحولات اقتصادی و سیاسی جهان می‌تواند اثرگذار باشد.
اگر ملی شدن صنعت نفت را نقطه‌ی عطفی در تاریخ ایران بدانیم که به همت ومجاهدت آیت الله کاشانی، مصدق و نواب صفوی رقم خورد، تلاش رهبر انقلاب را در نهادینه سازی اقتصاد مقاومتی در کشور را باید ملی شدن اقتصاد کشور نام گذاری کرد که بسی بزرگتر از ملی شدن نفت است. تولید از همین جهت دارای تقدس است. افزایش تولید در کشور یعنی قدرت‌مند شدن اقتصاد کشور، کاهش وابستگی به غرب، تضمین یافتن حفظ مرزهای استقلال کشور.
یک کارآفرین، یک کارگر در این منظر به رزمنده‌ای می ماند که با تلاشش و تولیدی که می‌کند نه تنها تولید ناخالص ملی و درآمد ملی کشور را بالا می‌برد بلکه جلوی هجوم بیگانه را که به منظور فتح اقتصاد کشور حمله می کند را نیز می‌گیرد. این رزم و جهاد مقدس است. و همان قدر هم که این جهاد مقدس است تلاش عده‌ای که بر خلاف مسیر استقلال و عزت کشور طی مسیر می‌کنند زشت و مذموم است. قاچاق سازمان یافته را لذا اگر تروریست های اقتصادی بنامیم ناروا نگفته ایم. قاچاق های سازمان یافته امروز بلای جان اقتصاد نیمه جان کشور شده است، کارخانه ایرانی را به تعطیلی می کشاند و کارگر ایرانی را بیکار می‌کند. چه خانواده هایی که در گذران زندگی خود دچا رمشکلات معیشتی می شوند و چه خانواده‌هایی که از هم می‌پاشند. هر چه عدد این کارخانه‌های تعطیل و کارگران بیکار بالا بروند بحران های اجتماعی و فرهنگی در پی آن شدت می‌گیرد. اما در این میان نیاز جامعه برای تامین کالای خود باقی است و این آب گل الود اقتصادی فرصتی است برای ماهی‌گیران خارجی. تروریست اقتصادی با قاچاق در واقع استقلال کشور را هدف قرار می‌دهد و آینده‌ی اقتصاد کشور و زندگی نسلهای آینده کشور را به خطر انداخته است.
از تحریم تنباکو تا ملی شدن صنعت نفت تا انقلاب اسلامی و امروز اقتصاد مقاومتی مسیری است پر از فراز و نشیب و تلاش ملتی است برای حفظ استقلال خودش . مبارزه برای حفظ این استقلال مقدس است و سربازان این نبرد شایسته ی تقدیر.
